Szczegółowa analiza niesamowitej architektury Bazyliki św. Marka

Jako doża zainicjował budowę w 1063 roku. Zlecił architektowi - prawdopodobnie Grekowi - zbudowanie kościoła na starożytnych fundamentach.

W XVI wieku objął kopuły systemami przypór i przyczynił się do powstania ołtarzy i bramy Raju.

W XIX wieku kierowali oni znaczącymi wysiłkami w zakresie konserwacji i restauracji, stosując się do różnych filozofii konserwacji.

Nadzorował rygorystyczne inspekcje po zawaleniu się kampanili w 1902 r., koncentrując się na aspektach strukturalnych i wdrażając innowacyjne metody renowacji.

Podzielony na dwie sekcje, dolny rejestr zachodniej fasady zawiera pięć drzwi, ozdobionych kolumnami z Czwartej Krucjaty. Przedstawia rzeźby i detale inspirowane stylem bizantyjskim i islamskim. Płaskorzeźby i mozaiki opowiadają historię przybycia relikwii świętego Marka do Wenecji. Na piętrze fantazyjne gotyckie dekoracje zostały dodane później. Pośrodku znajduje się skrzydlaty lew świętego Marka i łuki przedstawiające sceny triumfu Chrystusa.

Znane symbole zwycięstwa Wenecji nad Bizancjum, pozłacane konie z brązu, część kwadrygi Hipodromu, zdobiły główną fasadę w połowie XIII wieku. Te cenne rzeźby jeździeckie, jedyny zachowany zespół z czasów starożytnych, zostały przeniesione do środka w 1974 roku. Dziś repliki zdobią balkon nad centralnym portalem.

Południowa strona budynku ozdobiona jest cennymi marmurami i dekoracyjnymi detalami. Ma skomplikowane wzory w stylu gotyckim, a także figury reprezentujące idee, takie jak cnoty i przywiezione skarby, takie jak dobrze znane "filary Acre". Znajduje się tam również specjalna porfirowa głowa, uważana za głowę Francesco Bussone da Carmagnola, dodająca fasadzie charakterystycznych cech.

Na północnej fasadzie znajdują się aediculae z posągami czterech wybitnych łacińskich Doktorów Kościoła: Jerome'a, Augustyna, Ambrożego i Grzegorza Wielkiego. Oddaj hołd tym wybitnym postaciom za ich znaczący wkład i duchowe przewodnictwo. Nad nimi lunety są zwieńczone alegorycznymi przedstawieniami, w tym Roztropności, Wstrzemięźliwości, Wiary i Miłości.

Dedykowany kardynałowi Giambattiście Zenowi, ten południowy hol wejściowy posiada łukową bramę z brązu z końca V wieku, przywiezioną z Konstantynopola. Mozaiki na sklepieniu przedstawiają życie św. Marka, opowiadając o boskim prawie kościoła do posiadania relikwii świętego.

W prezbiterium, zarezerwowanym dla duchownych, znajduje się ołtarz główny. Wsparte na misternie rzeźbionych kolumnach cyborium nad nim przedstawia sceny z życia Chrystusa i Dziewicy. W samym ołtarzu znajdują się cenne relikwie świętego Marka, zamknięte we wspaniałym zespole.

Poświęcone świętemu Piotrowi i świętemu Klemensowi I, przestrzenie te przedstawiają mozaikowe sklepienia opowiadające o życiu świętego Marka i historycznym przeniesieniu jego relikwii do Wenecji, prezentując starożytne przedstawienie tego znaczącego wydarzenia.

Każdy ołtarz, ozdobiony mozaikami i rzeźbami, oddaje hołd różnym świętym, takim jak Madonna Nicopeia i Prawdziwy Krzyż. Kaplica świętego Izydora, w której znajdują się relikwie świętego, oraz kaplica Mascoli z 1430 roku dodają architektonicznego splendoru.

Jana Chrzciciela i dzieciństwo Chrystusa, a zwieńczeniem baptysterium jest granitowy ołtarz pochodzący z Tyru, który prawdopodobnie ma znaczenie historyczne.

Wykonana w 1486 roku, przestrzeń ta prezentuje wspaniałe inkrustowane szafki ilustrujące sceny z życia świętego Marka oraz sklepienie ozdobione mozaikami zaprojektowanymi przez Tycjana, przedstawiającymi proroków Starego Testamentu.